జోగినాధం కథలు:రుబ్బు-చీదు బడి (1)

జోగినాధం ఒక పేద కుటుంబం లో పుట్టి, పల్లెటూళ్ళో పెరిగాడు. జోగినాధం తండ్రి రమేషు ఎన్నో వ్యయప్రయాసల కి ఓర్చి జోగినాధాన్ని రుబ్బు-చీదు బడి లో చేర్చాడు. ఆ బడి కాన్సెప్టు అలాంటిది మరి. అక్కడ పాఠాలని ముందుగా రుబ్బించి, పరీక్షల ముందు పిల్లల తలలకి పట్టిస్తారు. సరీగ్గా పరీక్షల టైము కి పిల్లలు ఆన్సరు పేపరు మీద పాఠాలన్నీ చీదేస్తే మంచి మార్కులు వస్తాయి. ఈ విధానం లో రుబ్బు-చీదు బడి వాళ్ళు అప్పటికే మంచి పేరు సంపాదించారు. 
                 జోగి ఆరో తరగతిలో ఉండగా ఈ బళ్ళో చేరాడు. ఈ పెనుమార్పు అతడిని చాలా ప్రభావితం చేసింది. ఒక రోజు తనలాంటి మరి కొందరిని పోగేసి, ఆ ఊరి పెద్ద అయిన దత్తుడు గారి ఇంటి ముందున్న పెద్ద కుంకుడు చెట్టు దగ్గరికి కోతి కొమ్మచ్చి ఆడడానికి వెళ్ళాడు. కొంత సేపు ఆడుకున్నాక, దత్తుడు గారు వస్తున్నారని ఎవరో అరిచారు. ఆయన అంటే ఊళ్ళో అందరికి భయం, గౌరవమూ నూ. తోటి పిల్లలందరూ ఎటు వాళ్ళు అటు పారిపోయారు. అదే ప్రయత్నం చేయబోయిన జోగి మాత్రం చెట్టు కొమ్మ మీద నుంచి దబ్బున క్రింద, తర్వాత దత్తుడి గారి కంట్లోనూ పడ్డాడు.రుబ్బు-చీదు యూనిఫాం వేసుకున్న పిల్లలు ఆ ఊళ్ళో ఆడడం నిషేధం. దత్తుడు గారు అటుగా వస్తున్న సాంఘికం మాష్టారుకి ఫిర్యాదు చేసేరు.మర్నాడు సాంఘికం గారు  వేసిన అ సాంఘిక శిక్ష వల్లో, పదిమంది పిల్లలని చెడగొడుతున్నాడన్న పేరు వల్లో, జోగి ఇక ఆటల జోలికి పోకూడదని అనుకున్నాడు.
                  ఆ బళ్ళో కుదురుకోవడానికి జోగి కి చాలా రోజులు పట్టింది. అంతకు ముందు చదివిన దుంపల బళ్ళో డ్రిల్లు అనీ, ఆటలు అనీ, తోటపని అనీ పిల్లలని చదువుతో పాటు ఇతర విషయాలలో కూడా చురుగ్గా వుండేలా చేసేవారు. ముఖ్యం గా నెలకి ఒక సారి క్లాసు లో జరిగే క్విజ్  లో జోగి ఎప్పుడూ బాగా సమాధానాలు చెప్పేవాడు. మరి ఈ బళ్ళో ఆట మైదానం లేదు కనుక ఆటలు నిషేధం. మొక్కలు, చెట్లూ వగైరాలు లేవు కనుక ఇక ఉదయం ఏడు గంటల నుంచి  సాయంత్రం ఐదు గంటల వరకు రుబ్బుడు కార్యక్రమం వుండేది. సాయంత్రం ఆరు గంటల నుంచి తొమ్మిది వరకు రీడింగు క్లాసులు.వేసవి శెలవుల్లో అయినా తాత గారి   ఊరు వెళ్ళినప్పుడు ఆడుకోవచ్చు అనుకున్నాడు.కానీ మరుసటి సంవత్సరం ఏడో తరగతి పరీక్షలు కాబట్టి, శెలవలు రెండు వారాలే ఇచ్చారు. మిగతా రోజుల్లో స్పెషలు ప్రెపరేషను వుంది.తాతగారి ఊళ్ళో చిన్నప్పుడు త న బాబాయి దగ్గర జోగి క్రికెట్ నేర్చుకున్నాడు. ఈ సారి ఊరి జట్టూ తరపున మండలం స్థాయి పోటీలకి వెళ్ళాడు. అతనికి తనలో ఉన్న గొప్ప బౌలర్ అప్పుడే కనిపించాడు. ఎలా అయినా మన ఊరు వెళ్ళాక కూడా ఈ ఆట ఆడాలి అనుకున్నాడు.ఇంట్లో ఎవరికీ తెలియకుండా ఊరికి దూరం గా ఉన్న దుంపల బడి పిల్లలతో ఆడేవాడు.ఊరి చివరి సంత కి ప్రతీ గురువారం వచ్చే సాంఘికం గారికి మళ్ళీ దొరికి పోయేడు.ఈ సారి సాంఘికం గారు పెద్ద లెక్చరు దంచారు.తను బాగా చదువుతాడనీ, ఇలా పనికిమాలిన విషయాలని దూరంగా పెట్టి చదువు మీద శ్రద్ధ పెట్టి పదోక్లాసు లో గొప్ప మార్కులు తెచ్చుకోవాలనీ, రుబ్బు-చీదు పరువు ప్రతిష్టలు పెంచాలనీ చెప్పేరు. జోగి లో ఆయన కి కాబోయే ఐఏఎస్ ఆఫీసరు కనిపిచాడు. జోగి ని ఎలా అయినా సరైన దారిలో పెడదామని ఆయన జోగి మీద నిఘా కూడా పెట్టారు. ఓ ఆదివారం సాయంత్రం క్రికెట్  ఆడడం కోసం వెళుతున్న జోగి ఆయనకి దొరికిపోయాడు. ఏదో అబద్ధం చెప్పి తప్పించుకున్నా, మరోసారి గ్రౌండు లోనే దొరికి పోయాడు. క్రికెట్  వల్ల ఉపయోగం లేదని, ఇంగ్లీషు సార్ తో ఛెస్ ఆడితే బుర్ర పదునై ఏడో తరగతి పరీక్షల్లో మంచి మార్కులు రావడానికి ఉపయోగపడుతుందని చెప్పటమే కాక, ఇంగ్లీషు సార్ తో ఒప్పందం కూడా చేసేరు ప్రతీ ఆదివారం జోగి తో ఛెస్ ఆడాలని. అలా దేశం ఒక మంచి బౌలర్ ని కోల్పోవడానికి తన వంతు సాయం అందించారు సాంఘికం గారు. క్రికెట్ తీవ్రవాదం కన్నా ఘోరమైన నేరం (ఈ బళ్ళో) అని గ్రహించిన జోగి, చేసేదేమీ లేక ఛెస్ ఆడడం నేర్చుకున్నాడు.మిగతాది మరో టపాలో ...