ఇటాలియన్ ఆఫ్ ద ఈస్ట్

జోగినాధం లండన్ లో పని చేసే రోజుల్లో ఆఫీసు లో ఒకతను       ( పైనోడు, అంటే రామ్ భాషలో ఉత్తరాది వాడు అని) ఇటలీ గురించి తెగ పొగిడేవాడు. ఎప్పుడూ పిజ్జానో, పాస్తానో తినేవాడు. అతగాడి వైఖరి తో విసుగొచ్చి జోగి ఒకరోజు

"రోజూ పాస్తా, పిజా తిన్నంత మాత్రాన ఇటాలియన్ అయిపోవు" అన్నాడు
"మరి?"
"శాండో నో సుమో నో అవుతావు"
"ఇటాలియన్ అవ్వాలంటే ఏమి చెయ్యాలో?" అన్నాడతను వ్యంగ్యంగా.
"తెలుగు, తెలుగు లో మాట్లాడాలి"
"????"
"తెలుగుని ఇటాలియన్ ఆఫ్ ద ఈస్ట్ అంటారు, కాబట్టి తెలుగు మాట్లాడితే, మీ రోటీ లు తింటూనే ఎంచక్కా సగం ఇటాలియన్ అయిపోవచ్చు" సూక్ష్మం చెప్పాడు జోగి.

రామ్@శృతి.కామ్ - ఒక యాదృచ్ఛిక సమీక్ష

"ఒక తెలివైన వాడు ఎంతో కష్టపడి ఒక రచన చేస్తాడు. అంత కన్నా తెలివైన పాఠకుడు ఆ రచన ని చదివి బాగుందనో, బాలేదనో ఒక్క ముక్క లో విషయాన్ని తేల్చి పారేస్తాడు. అలాగని రచయిత తక్కువా, పాఠకుడు ఎక్కువా కాదు. ఇద్దరూ సమానమే. కాకపోతే పాఠకుడు కొంచం ఎక్కువ సమానం."

రామ్@శృతి.కామ్ -  పుస్తకం తెరిచిన దగ్గర నుండీ, పూర్తయ్యే వరకూ ఏక బిగిన చదివించగల సత్తా వున్న రచన.

         ఎన్నో పరీక్షలు, కొన్నే మార్కులు అంటూ మొదలైనా, ఎన్నో ఛలోక్తులు (ఆంగ్లం లో అందంగా చెప్పాలంటే పంచ్ డైలాగ్స్), కొన్నే బొమ్మలు. ఎన్నో పాటలు (నిజ్జం గా నిజం), కొన్ని కొన్ని కన్నీళ్ళూ కలిపి రంగరించి వండిన అచ్చ తెలుగు వంటకం (స్వగృహ లో ఇరవై రూపాయలకి కొన్నది కాదు).
          

         ఎన్నో ఏళ్ళుగా జావా తో పోరాడుతూ జవ జీవాలు కోల్పోతున్న నా లాంటి వాళ్ళు తేలిగ్గా ఐడెంటిఫై చేసుకోగలిగిన ఓ సగటు సాఫ్ట్వేర్ ఇంజినీరూ, చచ్చేవరకూ చదవాలనుకున్న సగటు అందమైన శృతి గల హైదరాబాదు, వీళ్ళకి తోడు నిర్మల లాంటి (నాకు తారసపడింది ఇలాంటివాళ్ళే ఎక్కువ)  బాసిణీ, రవి (సినిమాల్లో సహాయ నటుడిలా) లాంటి స్నేహితుడూ, మనసున్న మారాజు శ్రీనివాసరాజు (సాఫ్ట్వేర్ లో ఇలాంటి వాళ్ళు అరుదు) వెరసి, ఈ నవతరం రచన, మెలో డ్రమేటిగ్గా కాకుండా,  ఇంట్లో మనుషులు మాట్లాడుకునే భాష లో వుంది.  అందుచేతనే చదువరి త్వరగా కనెక్టు అయ్యే అవకాశం ఉంది. 
            త్రివిక్రమ్ పేరు తో పాటు శైలిని కూడా వాడుకున్నట్టు అనిపించినప్పటికీ,సంభాషణలు హాయిగా నవ్విస్తాయి. పంచ్ లలో కూడా ఒక సందేశం వుంటుంది.
     ఇంజినీరింగ్ నాలుగేళ్ళలో పిల్లకాయలు కేవలం ఇంజినీరింగ్ మాత్రమే చేస్తే మన దేశం ఎప్పుడో అమెరికాకు అమ్మమ్మ అయ్యేది.  
             ఎంత చలాకీగా నవ్వుతూ తుళ్ళుతూ కథ మొదలుతుందో అంతే సున్నితం గా కొన్ని హృద్యమైన భావాలు కూడా చదువరి మనసుని కదిలిస్తాయి.
    కొన్ని ప్రత్యేకమైన సందర్భాలలో కళ్ళు మాట్లాడుకుంటాయి పెదవులు చూస్తాయి. 
            శంకర్ ఉదంతం లో అమ్మానాన్నల ప్రేమని వర్ణించిన తీరు ఆలోచింపచేస్తుంది. మొదటి అమెరికా (లేదా విదేశీ) ప్రయాణం వివరాలు, అరే మనకీ ఇలానే జరిగింది కదా అనిపిస్తాయి. ఈ రోజుల్లో ప్రతి చిన్న విషయానికీ విడిపోదామనుకునే జంటలకి ఒక ఉదాహరణ గా కథ సాగి, అందమైన మలుపు తో ముగుస్తుంది.

సినిమా భాష లో చెప్పాలంటే,ఇది ఒక యూత్ ఫుల్ రొమాంటిక్ కామెడీ ఎంటర్ టైనర్.

            ఆక్కడక్కడా అక్షర దోషాలు, వీలైనంత తెలుగు లో రాయాలన్న తపన కొన్ని పదాల్లో కనపడతాయి. సామాన్యుని వాడుక భాషలోకి కొన్నిఆంగ్ల పదాలు ఎప్పుడో చేరిపోయాయి. ఆలాంటి పదాలని యథాతథంగా తర్జుమా చెయ్యటంకంటే అలానే వాడి వుంటే బాగుండేదనిపించింది.

           రచయిత తాను మొదలు పెట్టిన ప్రయాణం లో పాఠకుడిని కలుపుకుని చివరి వరకూ ఆగకుండా తీసుకెళ్ల గలిగితే ఆ రచన విజయవంతమైనట్లే. పాఠకుడు కోరుకునేదీ అదే.
                             
ఈ పుస్తకం చదవాలంటే ఇక్కడ దొరుకుతుంది.  బొమ్మ, నీలం రంగు వాక్యాలు రామ్ పుస్తకం లోంచి సంగ్రహించినవే.

తోక: ఈ పుస్తకాన్ని ఏ రైల్లోనో, బస్సులోనో, ఇతర బహిరంగ ప్రదేశాలలోనో చదవాలనుకుంటే, మీ చుట్టుపక్కల వాళ్ళని ముందుగానే హెచ్చరించండి. మీరు ఉన్నట్టుండి పగలబడి నవ్వుతుంటే మీకు లాఫ్టర్ డయేరియా వచ్చిందేమోనని వాళ్ళు కంగారు పడే ప్రమాదం ఉంది.

తాగుబోతులు, రమేషు, ఒక తాళం చెవి..

              అర్ధరాత్రి అయినా నిద్ర పట్టక అటూ ఇటూ దొర్లుతున్నాడు రమేషు. ఇంతలో కిటికీని ఎవరో ఏదో బాదుతున్న చప్పుడైంది. చటుక్కున లేచి,  డిశెంబరు నెల చలిలో ఇంత రాత్రి ఎవరై ఉంటారా అనుకుంటూ, కిటికీ తెర తీసి చూసాడు. హమ్మయ్య మన కిటికీ కాదు. గ్రౌండు ఫ్లోరు వాళ్ళ కిటికీ. వాళ్ళ అమ్మాయి బాదుతోంది, బహుశా తలుపు అనుకుందేమో.శుక్రవారం నాడు బాగా తప్ప తాగి ఇలా అర్ధరాత్రి రావటం ఆమెకి కొత్త కాదు.ఈ వయసులో ఆమె అనుభవిస్తున్న స్వేచ్ఛ కీ, విశృంఖలత్వానికీ తేడా చెప్పే ప్రయత్నం చేసారో లేదో ఆమె తల్లిదండ్రులు. నెమ్మదిగా కిటికీ తెరచి, వాళ్ళ ఇంటి తలుపు వెనక వైపు వుందనీ, అటు వెళ్ళి బాదుకోమనీ సలహా ఇచ్చి, మళ్ళీ పక్క మీద చేరాడు. భార్యా పిల్లలు గాఢ నిద్రలో వున్నారు. ఆ అమ్మాయి ఇంట్లోకి వెళ్ళినట్లుంది, ఏదో గొడవ వినపడుతోంది. ఈ దేశానికి వలస రాక ముందు ఇలాంటివి చూసి ఎరుగడు. మొదట్లో ఆశ్చర్యం గా అనిపించినా ఈ పదేళ్ళలో అలవాటైపోయింది. గాంధీ గారు విదేశాలకి వెళ్ళినప్పుడు మద్య,మాంసాలు ముట్టనని తన తల్లిగారికి మాట ఇచ్చారట. తనూ అదే ఆదర్శం తో ముందుకు పోతున్నాడు. ఈ దేశస్థులు ఆఫీసు పార్టీల్లో మద్యం ముట్టని తనని చూసి అడుగుతూ ఉంటారు, ఇది మీ మతం కట్టుబాటా, వ్యక్తిగత కట్టుబాటా అని. ఇదేమంత గొప్ప విషయం గా తనకెప్పుడూ అనిపించలేదు. అన్నట్లు ఈ కొత్త బాసు బాగా వేధిస్తున్నాడు. ఎప్పుడో ఇరవై ఏళ్ళ క్రితం కోడింగ్ చేసి, ఆ అనుభవం తో ఇప్పుడు నాకు తెలియనివి ఏవీ లేవని కోతలు కోస్తూ మన పని మనల్ని చేసుకోనివ్వకుండా ఏడిపిస్తూంటాడు. వాడికి విస్తరాకులు సీరియల్ ఇంగ్లీషు సబ్ టైటిల్స్ తో చూపించాలి ఒక సారి, మళ్ళీ మన జోలికి రాడు. తన ఆలోచనలకి తనే నవ్వుకుంటూ నిద్ర లోకి జారుకున్నాడు రమేషు.
                 అలారం మోగుతుండగా 'అప్పుడే ఐదయిందా' అనుకుంటూ నిద్ర లేచాడు. వారాంతమైనా పొద్దున్నే నిద్ర లేవడం తను పెరిగిన పల్లెటూరి అలవాటు. ఇంతలోనే తలుపు కదులుతున్న చప్పుడైంది. బయట గాలికేమో అనుకుంటూ కిటికీలోంచి బయటకి చూసాడు. తమ ఫ్లాట్స్ ముందున్న మొక్కలూ ,చెట్లూ కదలడం లేదు. ఇది తలుపు కొడుతున్న చప్పుడు కాదు, ఎవరో నెమ్మదిగా తోస్తున్నారు. ఇంత పొద్దున్నే, బయటి కమ్యూనిటీ డోర్ తెరుచుకుని లోపలికి వచ్చి, తన తలుపు తడుతున్నారు.ఎందుకో మనసు కీడు శంకించింది. లైట్లు వెయ్యకుండా, నెమ్మదిగా మెయిన్ డోర్ దగ్గరికి వెళ్ళి, పీప్ హోల్ లోంచి చూసాడు. కటిక చీకటి, మెట్ల మీద లైటు వేసుకోలేదు తలుపు తోస్తున్న వ్యక్తి. కళ్ళు చిట్లించి పరీక్ష గా మళ్ళీ చూసాడు. ఏదో ఆకారం కదులుతోంది. పొట్టిగా, కదల లేక కదులుతున్నట్లుగా భారం గా కదులుతోంది ఆ ఆకారం. కార్పెట్ మీద ఏదో ఈడుస్తున్నట్లు గా కూడా చప్పుడు అవుతోంది. చూడబొతే తన ఇంట్లోకి ప్రవేశించడం ఆ ఆకారం లక్ష్యం గా అనిపించటంలేదు. చిన్నప్పుడు చదివిన డిటెక్టివ్ నవలలు గుర్తుకొచ్చి, పరిస్థితి ని అంచనా వెయ్యడం మొదలు పెట్టాడు.
              చీకటిలో ఏదో ఈడ్చుకెళ్తున్నాడంటే, అది శవమా? మరి ఇంకేదైనా అయ్యుంటుందా? ఒక వేళ శవమైతే, తన ఇంట్లోకి ఎందుకు రావాలి? ఇంకేదైనా అయ్యుంటే, లైటు ఎందుకు వేసుకోలేదు? కళ్ళు చీకటికి అలవాటు పడ్డాయి. నెమ్మదిగా ఇలాంటి ఆకారం ఎక్కడైనా చూసానా అని ఆలోచించ సాగాడు. ఆ, వీడు పై ఇంటి రాబ్ కొడుకా, సరిగ్గా ఐదు అడుగుల ఎత్తు వుంటాడు, శుక్రవారం తండ్రీ కొడుకులు తప్ప తాగి కొట్టుకు చచ్చి, తమ నిద్ర చెడగొట్టిన సందర్భాలు కొన్ని వున్నాయి. వాడే ఏదో వెధవ పని చేసినట్లున్నాడు. తరచి చూస్తే తూలుతున్నట్లున్నాడు కూడా, సందేహం లేదు వాడే. ఇప్పుడు వీడేమి చెయ్యబోతున్నాడు? వెధవకి తన ఇంట్లో దూరాల్సిన పని ఏముంది? కొంప దీసి మత్తులో తండ్రిని చంపేసాడా? అలా చేసివుండడు. మరి ఈ చీకటిలో ఏమి ఈడ్చుకు వెళ్తున్నాడు? వాడు మళ్ళీ తూలుతూ వచ్చి తలుపు నెమ్మదిగా తోశాడు. ఈసారి తను కొద్దిగా తలుపు మీద వాలి, బలంగా నించున్నాడు రమేషు. వాడి వల్ల కావటం లేదు తలుపు తొయ్యటం. ఐదేళ్ళుగా ఈ ఇంట్లో వుంటున్నా ఎప్పుడూ  భయపడే అవసరం రాలేదు, చుట్టుపక్కల వాళ్ళు ఎవరూ ఎవరికీ తెలియక పోయినా, ఇతరులని ఇబ్బంది పెట్టే పనులు ఎవరూ చెయ్యలేదు.
            ఈ సారి వాడు గట్టిగా తోస్తున్నాడు. ఇక లాభం లేదనుకుని, తలుపు పై భాగం లో వున్న సెక్యూరిటీ లాక్ ని తిప్పాడు రమేషు. దాని చప్పుడుకి వాడు ఉలిక్కి పడ్డి, గబగబా పరుగెత్తి బయటకు పోయాడు. వెంటనే తను కూడా హాల్లోకి పరుగెత్తి కిటికీ లో నుంచి రహస్యం గా బయటకు చూసాడు. వాడే!! రాబర్ట్ కొడుకే వీడు. ఆందోళన గా, చలికి వణుకుతూ ,తన ఇంటి వైపే చూస్తున్నాడు. టైం ఐదున్నరవుతోంది.అంటే రాబర్ట్ బయటకు వచ్చే టైం. ప్రతీ రోజూ ఈ సమయానికి స్మోక్ చెయ్యడానికి వస్తాడు. వస్తూ ఎలాగో మెట్ల మీద లైటు వేస్తాడు. అప్పుడు తేలిపోతుంది వీడు చేసిన పని ఏమిటో. ఆత్రుత గా ఎదురుచూస్తున్నాడు రమేషు.
                        పై ఫ్లాటు తలుపు తీసిన చప్పుడైంది. తొందరగా మళ్ళీ మెయిన్ డోర్ దగ్గరకు పరుగెత్తి,పీప్ హోల్ లోంచి చూశాడు. రాబర్ట్ మెట్లు దిగుతూ లైటు వేశాడు. ఏమీ జరగనట్లే, మామూలు గానే మెట్లు దిగి కిందకు వెళ్ళిపోయాడు. అంటే అక్కడేమీ జరగలేదా? అనుకుంటూ మళ్ళీ కిటికీ లోంచి చూశాడు. ఇప్పుడు రాబర్ట్ తన కొడుకుని బయట చూసి ఆశ్చర్య పోయాడు. ఇక్కడున్నావేమిటి అని ఆడిగినట్లున్నాడు. వాడు తన ఇంటి వేపే చూపిస్తూ ఏదో చెబుతున్నాడు. రాబర్ట్ మళ్ళీ పైకి వచ్చి తలుపు తట్టాడు. తలుపు తీసిన రమేషు కి "సారీ! మా వాడు బాగా తాగి, తెలవారుతుండగా ఇల్లు చేరాడు. బయట కమ్యూనిటీ డోర్ దగ్గర కక్కాడు కూడా. మా ఇల్లు అనుకుని మీ ఇల్లు తెరవబోయాడు. తాళంచెవి  ఇరుక్కు పోయిందిట. అది లాగటానికి ప్రయత్నిస్తుంటే, మీరు చేసిన చప్పుడు కి భయపడి అదిగో అలా పారి పోయాడు. మీరు ఏమైనా అంటారేమోనని భయం గా బయటే నిలబడి పోయాడు." అని చెప్పి తాళంచెవి తీసుకుని చక్కా పోయాడు. ఈ వెధవల వల్ల తను ఎంత భయపడ్డాడు? ఒక్క 'సారీ' నా మొహాన పడేసి పోయాడు. టీనేజర్ల లో బింజ్ డ్రింకింగు ఈ దేశానికున్న పెద్ద సమస్య అని పేపర్ల లో చదివినప్పుడు తెలియలేదు గాని, నిజమే.
                      పదహారో యేట తల్లిదండ్రులే పెద్ద ఫంక్షను లా చేసి పిల్లలకి మద్యం త్రాగించడం ఇక్కడి సంస్కృతి ట. కానీ ఇప్పుడా అవసరం లేకుండానే పిల్లలు పదో యేట నుంచే తాగుతున్నారట. దాని పరిణామాలు ఇవాళ తనకు కనపడ్డాయి. ఈ వెస్ట్రనైజషన్ కోసమేనా తన దేశం వెంపర్లాడుతోంది? టీనేజర్ల లో బింజ్ డ్రింకింగు మన దేశానికీ సమస్య కాబోతోందా? అలోచిస్తూనే తన పని లో పడ్డాడు రమేషు.